“Bakış açın değişirse dünyan değişir”


Bu cümleyi her duyduğumda kalbim hem kocaman olur, hem de içimde sıkışma hissederim.


İlk duyduğumda ümitsizliğin soktuğu dipsiz, soğuk ve karanlık kuyuda bana ışık tuttuğunu bildiğim; sonrasında düşündükçe de değişimin iyi de olsa büyük bir bilinmezlik ve sorumluluk getirdiğini bana hatırlatan bir cümle.


Çoğu zaman etrafımızda olumlu değişimler hakkında konuşurken değişikliğin bize ne kadar iyi geldiğinden ve sonuçlarından bahseder ve yoldaki iniş çıkışlarımızı hiç anlatma gereği duymayız. Bunu çoğu zaman bilinçli olarak da yapmayabiliriz, yolun sonuna ulaştığımızda zihnimiz süreçteki zorlanmalara bir tatmin bulduğu için o zorlukları yok sayabilir.


Oysaki değişim olumlu da olsa ağrılı bir süreç, inişler ve çıkışlarla dolu koskoca bir yol. 


Bakış açımızı değiştirirken elbet zorlu yollardan geçeriz ve bu zorluklarla barışmayı ve el ele yürümeyi öğreniriz, böylece “değişim” kavramına ulaşır ve anlam kazandırırız. 


Mindfulness’ a bu süreçte hayatımızda yer vermek bu içsel yolculukta hedefe odaklanarak koştuğumuz yolu bir araçla gitmemizi sağlar ve bize değişim sırasında güneşi, yağmuru, fırtınayı da gözlemleme şansı verir.